Czy istnieją Wróżki?

                 Patrząc na moje "zaczarowane" dziewczyny, uśmiecham się sama do siebie. Są takie inne, niż wszystkie pozostałe panny. Enigmatyczne i barwne. Nawet zamiana ciałek na ruchome oraz odjęcie im skrzydlatych dodatków nie pozbawiło je melancholii i niezwykłości!
Dawno nie było ich na blogu - musiałam to koniecznie zmienić.

A gdzie wróżki czują się najlepiej?
No chyba w lesie, nad jeziorem...


Wyczailiśmy fantastyczne miejsce po czeskiej stronie Cieszyna.
Idąc wzdłuż Olzy w górę rzeki, napotkaliśmy świetnie usytuowane jezioro.
Miejsce piękne, wydało się mało odwiedzane, choć duży parking świadczył, że to niestety nie norma...

Pierwszą kolorową Istotką, którą zobaczyliśmy, była Seledynowa Wróżka. Na swoim terenie czuła się pewnie, bo zaciekawiona zerkała z drewnianego domku na drzewie, wcale się nie chowając :-)

Bujna zieleń i szemrząca woda chyba na każdego działają jak balsam :-)

Kolejną, tym razem różową "osóbkę" ujrzeliśmy jakieś 100m dalej.
Siedziała na dużym kamieniu, zwracając twarz ku słońcu.

Wyglądała zjawiskowo i dość ... metafizycznie.
Różowe włosy czyniły ją niezwykle baśniową :-)
Delikatna, zwiewna sukienka idealnie pasowała do jej urody...

W pewnym momencie zeskoczyła z kamienia i stanęła obok niego. 

Z tyłu ujrzeliśmy dym, wydobywający się z zarośli!

Było to dopalające się ognisko po niedawnej wizycie wędkarzy.

 Spacerując wokół jeziora przypadkiem odkryliśmy, że seledynowa panna podąża za nami, chyłkiem przemykając się wśród traw i zerkając na nas z zarośli.
Pewnie chciała wiedzieć dokąd i po co idziemy :-)

Przyroda nigdy nie przestanie mnie fascynować swoimi barwami, formą i zapachami...

Szczęście nam wybitnie dopisywało, bo to nie był jeszcze koniec niecodziennych spotkań!
Na zalanej słońcem polance zobaczyliśmy zjawiskowe stworzenie... Mariposę...
Jej strój, tak różny od słodkich ubranek dwóch pozostałych wróżek, mienił się odcieniami fioletu i głębokiej zieleni, gdzieniegdzie połyskując złotem, niczym przepiękny, duży motyl.
Śliczna rusałka z ogromnymi, sarnimi oczami!
Kocham jej twarz :-)

Nagle, jakby chcąc nas obdarować możliwością wykonania wspólnego zdjęcia, wszystkie trzy dziewczyny pojawiły się obok, na stosie pociętych pniaków.
Przez krótką chwilę wpatrywaliśmy się w siebie nawzajem :-)

Zrobiłam całej trójce zdjęcie, które udało mi się jeszcze powtórzyć, kiedy stały nad jeziorem, przytulając się do siebie.
Wierzcie mi, świetny i niezapomniany widok :-)

Nie jestem pewna, czy prawdziwe Wróżki istnieją, lecz chyba chciałabym, aby tak było :-)

Pozdrawiam Was, Kochani i życzę miłego dzionka :-)