Blondynka, zakupy i kawa po turecku

          Poppy wpadła do mnie przed południem.
- Wracam z zakupów, co porabiasz? -zapytała.
- Właściwie nic takiego. Próbuję sprzątać, zbliżają się Święta... - tu uśmiechnęłam się znacząco, co miało oznaczać, że nie za bardzo mam na to ochotę (na sprzątanie, nie na Święta!)
- Zrób sobie przerwę - powiedziała i usiadła, stawiając obok torby z zakupami.

- Zawsze targasz ze sobą tego malca? - spojrzałam na pieska, który przysiadł obok krzesełka.
- Dziś musiałam go zabrać, bo był taki smutny... -  posłała mu buziaka.
- Ok. Zrobić Ci kawę? Ale uprzedzam, że nie mam tej, którą zawsze pijesz.
- Nie szkodzi, zrób swoją. Czuję, że mam niskie ciśnienie - odparła. Wzięła pieska na kolana a ten od razu poczuł się szczęśliwy i pewniejszy siebie.

- Ładny wazon - stwierdziła lekko ironizując.
- Wazon jak wazon, kwiatki fajne - odpowiedziałam.
- Ale żeby robić wazonik z torebki?! - widząc jednak moją zniesmaczoną minę zaraz dodała - Pokażę Ci, co kupiłam.












Wiedziałam, że długo nie wytrzyma i pochwali się zakupami.
- Zobaczyłam na wystawie koronkową bluzeczkę i uznałam, że będzie idealna na lato! - zadowolona wyjęła ją z torby, stawiając najpierw na podłodze psie maleństwo.

- Fajna, ale gdzie tam do lata! - ja czekam na wiosnę a ona mówi o lecie!
- Już niedługo i będzie jak znalazł! - wstała, abym ją lepiej obejrzała - zobacz jakie ma fajne różowe guziczki.

W tym samym czasie jej pieszczoch jednym susem znalazł się na krześle i patrzył na nas, merdając ogonkiem.













- Mam jeszcze spódnicę w kropeczki. Zawsze chciałam mieć taką, więc jak ją zobaczyłam po prostu musiałam ją kupić!
Fakt, ubrania wyglądały fajnie.

- Już tak późno?- nagle stwierdziła, pakując ubrania do toreb - Dziękuję za  kawkę, muszę lecieć!
- Zaczekaj chwilkę - powiedziałam - Masz nowy kostium! Świetny!
- A no właśnie! Bardzo dobrze się w nim czuję! To moje kolory i uwielbiam pepitkę!
- Czy to nie jest ten sam, który widziałam u Mackie?
- Owszem, ale mi go podarowała wzamian za sukienkę wieczorową, która mi się znudziła. Obie jesteśmy zadowolone.

- Ciekawe, jak będzie się prezentował na zdjęciach? Masz minutę? Zrobię krótką sesję...
- Na sesję zawsze mam czas! - odpowiedziała, przyjmując pozę wytrawnej modelki.

- Fotki się udały, mogę je pokazać na blogu? - zapytałam.
- Pewnie! Daj znać, to sobie obejrzę. Muszę się już zbierać. Pa, pa!
- Pa! - zawołałam za nią i wyjęłam kartę pamięci z aparatu, jednocześnie włączając komputer...