Majowy powiew lata :-)

          Dzień był piękny, prawie letni. Maj rekompensował temperatury ze swych początkowych dni i nadrabiał to pełną gębą! Ćwierkające od czwartej rano ptaki i ciepłe promienie wschodzącego słonka zapowiadały cudną pogodę. Mój wolny dzień mogłam spędzić w plenerze, czego domagały się też i lalki.
Zabrałam ich do pudełka tyle, ile tylko zmieściłam, nawet ich nie przebierając.

 

Tylko Melrose zdjęłam ciepły golf i dżinsy zamieniając je na kostium kąpielowy bo było naprawdę gorąco!
Rany! Uświadomiłam sobie, że nie zmieniałam jej ciuszków od ładnych kilku miesięcy!


Od dawna nie byliśmy nad Tonem. To sztuczny zbiornik wodny, ale niezmiernie malowniczy i piękny.

Prowadzą do niego dwie drogi.
Jedna to szeroki wjazd pod wiaduktem a druga to stopnie prowadzące w dół...
Sami zobaczcie, czyż nie wygląda to wspaniale?

Zimowy, szary widok z marca (poprzednia wycieczka w to miejsce),

 ustąpił miejsca cudnej, przebogatej, mieniącej się wszystkimi odcieniami zieleni, roślinności.

 



Mel patrzyła z zachwytem na jezioro i podziwiała jego fantastyczną barwę, bujną zieleń sięgającą tafli wody oraz ... kaczki!

Te śliczne i bardzo zabawne ptaki okazały się na tyle oswojone towarzystwem ludzi (pewnie przez częsty kontakt z wędkarzami), że nie tylko podpływały do brzegu, ale wychodziły nań i żerowały!
Niesamowicie przyjemny widok :)))


Jednak największą frajdą było przyczłapanie czterech kaczątek wraz z matką, które spacerowały chodnikiem wokół jeziora!
Rewelacja :)))

W pracy mam kontakt z ludźmi i nie ukrywam, że przepadam za chwilami, kiedy mogę pobyć z dala od zgiełku, hałasu i odpocząć nad wodą...
To miejsce idealnie się do tego nadaje :-)






Czując na twarzy leciutkie podmuchy ciepłego wiatru, słysząc śpiewy ptaków i plusk towarzyszący  wynurzającym się gdzieniegdzie rybom, chłonęliśmy całą doskonałość przyrody...

Wraz z nami cieszyły się tym i moje dziewczyny.

Oczarowane widokiem patrzyły i podziwiały. 

Kaczki prawie cały czas nam towarzyszyły znakomicie poprawiając i tak już dobry humor :)

Karla znalazła kukurydzę, pozostawioną przez wędkarza i była ciekawa do czego służy!
Nie mogła uwierzyć, że te małe, żółte "groszki" mogą służyć do nęcenia (nie mylić z nękaniem!)  ryb :-)

 Dziewczyny chętnie pozowały, choć były dziś nad wyraz poważne. Okazało się, że Carla od deskorolki była trochę zazdrosna o "odchudzoną" kuzynkę Karlę i poczuła się lekko zagrożona.
Karla wyszczuplona (wkrótce napiszę dlaczego zmieniłam jej ciałko) była z tego powodu smutna.
Natomiast Grace, niepocieszona rzadką obecnością na blogu, wyraźnie mi to dawała odczuć!
Jedynie Asha nie psuła sobie niczym humoru.

Dałam im spokój, nie miałam chęci na tłumaczenia i w końcu jakoś doszły do porozumienia. Później poprawiły im się humory.



Uzmysłowiłam sobie, że w pędzie życia nie dostrzega się nawet tak wspaniałych darów natury jak te prześliczne, barwne kwiatki czy bieluchne dmuchawce ...

Asha wydawała się być najbardziej zadowoloną z wycieczki :-)

Dzień był naprawdę udany :-)
Warto zatrzymać się na chwilę i dostrzec drobiazgi, które czynią nasze życie przyjemniejszym :-)

Pozdrawiam i 3-majcie się ciepło, co chyba nie będzie trudne przy dwudziesto-paro-stopniowym słupku na termometrze :)))