"Opłyń mnie, ciemny lesie..."

          Hunter Huntsman kocha przyrodę i wśród drzew czuje się najlepiej. Jego oczy zabłysły, kiedy dałam znak do rozpoczęcia wyprawy! Przyjemnie było patrzeć, jak odetchnął pełną piersią ujrzawszy namiastkę lasu!
Zresztą, co będę dalej pisać...sami zobaczcie.

 

*** (Opłyń mnie, ciemny lesie)

 

Opłyń mnie, ciemny lesie,
owiń mnie, dżdżysta mgło:
niech mi się w oczach niesie,
co było duszą mą.

Niech staną mi przed wzrokiem
rzeczy lecące z mgłą;
otul mnie, mgło, pomrokiem,
otocz mnie, lesie, ćmą.

Kochałem cię, Wyżyno,
kochałem cię, o Dal!...
kochałem obcość duszy
i dumny w pustkach żal...

Kochałem cię, o słońce,
na zimnych pustkach hal - -
kochałem obcość duszy
i senny świata żal...

Kocham cię tak, o lesie,
i kocham tak twój śpiew:
że mógłbym wykląć z ciebie
anioła twoich drzew:

On, co się z szumem chwieje
lub śpi w milczeniu drzew:
ze skrzydeł swoich sieje
wieczystej ciszy siew.

Wrócił szczęśliwy! Pomyślicie, że zwariowałam, ale lubię sprawiać radość.... moim lalkom :)))


Wykorzystany utwór:   *** (Opłyń mnie, ciemny lesie), autor: Kazimierz Przerwa-Tetmajer.